Roadtrip 3/5 – hippie dorp

wo 27 juli

Vandaag bezoeken we het Aboriginal dorpje Kuranda. Je kunt erheen met de trein en met de kabelbaan, maar wij gaan met de auto. Om in het bergdorpje te komen wordt bocht na bocht afgelegd, waarbij het stuur van de ene kant naar de andere slingert. Het duurt niet lang voordat de TomTom zijn werk verricht heeft.

Geweldige bordjes! En zoals je ziet vorderen mijn uit-de-auto-fotograferen-skills al.

Zo weet je altijd waar je heen kunt.

Deze windorgel maakt zo’n mooi geluid. Zou je op je kamer moeten hebben, alleen is daar natuurlijk geen wind…

Dromenvangers brengen een mysterieuze vrolijkheid met zich mee.

Op dit moment vroeg ik mij af waarom de garagevloer thuis grijs is. Maar nu ik dit heb gezien is hij dat niet lang meer haha.

En toen kwam ik deze schoonheid tegen. Op aandringen van een man gleed ik op de kruk en liet ik mijn vingers de rest doen.

Nou ja, de rest doen, zo gemakkelijk ging dat nog niet. Met een paar tonen die niet zonder geweld hoorbaar waren, was het bespelen van de piano nog een flinke uitdaging. Maar wel een leuke.. :).

Een boom die uit een trap groeit. Of een trap die om een boom groeit.

Die verschijning is zeker niet abnormaal. Kuranda heeft namelijk de bijnaam ‘dorp in het regenwoud’.

Bijtjes!

Houten notitieboeken.

Frozen fruit. Zonder andere suiker dan uit het fruit zelf. Goddelijk lekker.

Verder heb ik nog een heerlijk broodje krokante falafel met enorm veel pittige saus gegeten, mij verbaast over de hoeveelheid Oosterse invloeden en hippie-activiteiten zoals dreadlocks zetten, en veel inspiratie opgedaan.

Tot mijn teleurstelling was de enige verbinding die ik tussen dit dorpje en de Aboriginals kon vinden de Didgeridooshop. Maar ondanks dat heb ik me er wel de hele dag vermaakt. Een aanrader dus, Kuranda!

Later kwam ik erachter dat Kuranda pas 1885 bewoond werd. In 1888 begon Thomas Behan met het verkennen van het omringende gebied, dat al 10.000 jaar bewoond werd door het Djabugay-volk.